KURU'LUŞ

                          EY OĞUL!... Gel hele oğul, Böyle gel, İki çift laf edelim senle oğul, Demedi deme sonra ha!... Benden söylemesi, Kulaklarını aç da dinle oğul!... Halkın kelamı hakikatin sesi, Ezeli tarihin telve telve ezgisi, Dost bağında bülbül, Pîr elinde bâde, Aşkın sıcak nefesi, Gelene karşılama, Gidene uğurlama, Ölene ağıt, Hayatın canlı manzumesi, Dergâh-ı muhabbeti susturma oğul!... Çifte su verilmiş çelik bileğe kuvvet, Dağları un edebilirsin, Baktığın canı yakabilir, Sıktığın taşın suyunu çıkarabilirsin. Yeri, göğü yırtabilirsin haykırışınla, Denizi dalga dalga ayırabilirsin. Ne var ki iş ham yumrukta değil, Güç dediğin yürektedir. Esas olan akıl, Zayıfa kan kusturma oğul!... Çalış, Ancak çalışmakla başarırsın. Alnından boncuk boncuk ter, Göğsünde madalyon gibi gurur taşırsın. Bilgi ilmihal, Emek en yüce değer. Yüzünde nur, Özünde huzur yaşarsın. Soyun sürer, Ocağın tü...

         Ülke olarak zor günlerden geçiyoruz. Acımız taze, ciğerlerimiz dağlandı. Yüzyılın felaketiyle karşı karşıya kaldık. Allah’ım bir daha yaşatmasın. Yüreğimiz burkulsa da yine de kötü günlerde birlik, beraberlik ve dayanışmayı görünce insanın gözlerini yaşarıyor. Üzüntüden ağlarken bu güzel hasletlerimiz buruk bir sevince dönüşüyor. Vefakâr insanımızın elinde olanı ayni ve nakdi olarak paylaşmaya çalışması bir nebze olsun teselli oluyor. Her ne kadar da olsa göçük altında kalan canları geri getiremesek de kalanlara çare olabiliriz. Öyle duygulanmamak elde değil. Yiyecek mi dersiniz giyecek mi dersiniz nakdi bağış mı dersiniz hatta evini açan mı dersiniz. Ne derseniz deyin duygu yüklü paylaşımlar bunlar. Kamu kurumları, belediyeler ve STK'lar yardım için seferber olmuş. Ayni bağışları toplayan kurumlara yardım eden yaşlısı- genci hepsi bizim insanımız. Yardımları toplamak  istiflemek ve hazırlamak için canla başla mücadele ediyor. Gönüllü olarak herkes...

     Kimse yok mu? Sözü ne acı değil mi? Çaresizliğin son noktası diye düşünüyorum. İnsanın içini ürperten boğazının düğümlendiği bir soru. Sözün bittiği yer. Hayati öneme sahip bir bekleyiş. Öyle bir bekleyiş ki sanki diri diri toprağa gömülmek gibi bir şey. Enkaz altında sanki canlı canlı mezar tahtasına vuruyormuşçasına bir bekleyiş. Allah'ım ne büyük bir acı. Allah'ım sen koru yarabbim. Yangın, deprem ve sel gibi afetlerden muhafaza eyle.             İşte böyle bir afetle iki gün önce sarsıldık. Ülkemizin Güneydoğu Anadolu Bölgesinde büyük bir deprem haberiyle uyandık sabaha. 7.7 şiddetinde bir deprem, yuvaları yıkan, ocakları söndüren bir afet.1999 depreminden daha büyük bir depremle karşı karşıya kaldık. İnanılmaz üzgünüz. Kelimelerin kifayetsiz kaldığı cümlelerin boğazımıza düğümlendiği, elimizden bir şeyin gelmediği bir çaresizliği yaşıyoruz. Ateşin düştüğü yeri yaktığı gibi bölge insanı hayat, mematla karşı ...

           Misafir beklenendir, hele bir de haberliyse daha da heyecanlıdır. Zamanın gelmişti ve bekliyorduk. Elhamdülillah beyaz örtü yeryüzünü kaplamaya başladı. Daha doğrusu bölgemizde kar yağmaya başladı. Her ne kadar olsa da Şubat ayında kavuştuk. Mevsim normallerinde beklenen kar geç de olsa kendini gösterdi. Sosyal medya paylaşımlarında nerede bir kar fotoğrafı görsem hemen camdan dışarıya bakıyorum. Acaba yağdı mı derken bir de bakıyorum tarih geçmiş yıllara ait. Neyse ki bu yılın kar fotoğraflarını görmeye başladık. İlk önce bölgemizde Çataldağda görülmeye başlayan kar haberinden sonra bu sabah da köyümden  kar fotoğraflarını aldım. Sosyal medyanın güzel tarafı işte anında çok şeyden haberdarız. Teknoloji ile birlikte iletişimde gelinen noktada dünya adeta küçük bir köye mi dönüşüyor demeden de geçmiyorum.            Çok değil Ocak ayı başlarında "Kara Hasret Kaldık" yazımı paylaşmıştım. Sanki gelemeyecek gib...